Το Δουργούτι αποτελεί μια γειτονιά που έχει αποτυπωθεί αρκετές φορές στην ελληνική λογοτεχνία, από διάφορους συγγραφείς και με διαφορετικούς τρόπους. Η Μαρία Ιορδανίδου διηγείται στου «Κύκλου τα γυρίσματα»: «Εκεί, λέει, μέσα τις ξύλινες παράγκες των προσφύγων φώλιαζαν κορεοφάγες αράχνες. Είναι μικρές, ανοιχτόχρωμες μπεζ, και έχουν τρεις μαύρες γραμμές στη ράχη τους. Δεν κάνουν ιστό, κάνουν κουκούλι στις γωνιές των τοίχων.Πήγαμε εφοδιασμένοι με γυάλινα κουπάκια και αρχίσαμε να μαζεύουμε. Όμως αυτός ο παλαβός ο Αγκόπ, αντίς να εξηγήσει στους ανθρώπους τι θέλαμε, άρχισε να ορμά από τις ανοιχτές πόρτες ίσα μέσα στις παράγκες τους και να κυνηγά τις αράχνες. Τρομαγμένοι οι Αρμένηδες χτύπησαν την καμπάνα της ξύλινης εκκλησιάς του συνοικισμού, και μαζεύτηκε κόσμος στην πλατεία. Εμείς με δυσκολία καταφέραμε να ξεφύγουμε από το πίσω μέρος του συνοικισμού, αποκομίζοντας πέντε αράχνες μέσα σε ποτηράκια.»