Η αρχαιότερη και πληρέστερη μαρτυρία για την αμπελουργία στην αρχαία Ελλάδα βρίσκεται στο έργο του Θεόφραστου “Περί φυτών αιτίων”. Μια από τις παρατηρήσεις του για τη φύτευση των αμπελώνων είναι ότι "σε ορεινούς τόπους και σε τόπους που είναι εκτεθειμένοι στον αέρα...τα φυτά του αμπέλου δεν πρέπει να αναπτύσσονται αντίθετα αλλά σύμφωνα με τη φορά των ανέμων, για να μη σπάσουν αλλά και να μην αναπτυχθούν παρά φύσει..."