Όταν εφαρμόστηκαν τα αντιεβραϊκά μέτρα, η οικογένεια μετακινήθηκε αναγκαστικά στην οδό Ευζώνων, στο γκέτο των Εξοχών. Τις παραμονές της μετακίνησής τους στο διαμετακομιστικό στρατόπεδο του Μπαρόν Χιρς, στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό, για να μεταφερθούν σε άγνωστο -γι’ αυτούς- προορισμό, ο Χαΐμ και η Ευγενία αποφάσισαν να δραπετεύσουν από το γκέτο μαζί με τα τρία τους παιδιά, ηλικίας 5, 10 και 14 ετών. «Ο κίνδυνος ήταν μεγάλος, αν μας συλλαμβάνανε θα μας εκτελούσαν και εμάς και όσους μας βοηθούσαν (…) Κρυφτήκαμε στη Θεσσαλονίκη σε σπίτι χριστιανών συμπολιτών μας, στην καρδιά της πόλης κοντά στα αρχηγεία των Γερμανών, προστατευμένοι από έναν Αυστριακό» , γράφει η κόρη του Χαΐμ, η Ροζίνα. Έμειναν κρυμμένοι 547 ημέρες. «Ήμουν τυχερή, που γεννήθηκα στους κόλπους μιας εύπορης σεφαραδικής οικογένειας που είχε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει τα έξοδα διαφυγής». Η οικογένεια διασώθηκε, αφού το κρησφύγετό τους, η κατοικία του γιατρού Καρακώτσιου, στην οδό Τσιμισκή 113, δεν αποκαλύφθηκε ποτέ. Το κτίριο υφίσταται ακόμη και η Ροζίνα φωτογραφήθηκε μπροστά του 57 χρόνια αργότερα.