Η αρχαία ονομασία αυτού του σκεύους προέρχεται από το κατ’ εξοχήν υλικό κατασκευής του, που ήταν το ξύλο από πύξο (σημ. πυξάρι ή τσιμισίρι), και σήμαινε ξύλινο κουτί ή κιβωτίδιο. Οι πυξίδες ήταν σκεύη χωρίς λαβές, αλλά με πώματα, και χρησίμευαν για τη φύλαξη ψιμυθίων (καλλυντικών) ή και κοσμημάτων για τον καλλωπισμό των γυναικών. Ερυθρόμορφες ή λευκού βάθους πυξίδες έχουν βρεθεί ως κτερίσματα σε γυναικείους τάφους μεταγενέστερων περιόδων, αλλά και ως αναθήματα σε ιερά γυναικείων θεοτήτων. Στον πρώιμο 9ο αι. π.Χ. κυριαρχούν οι σφαιρικές και οι οξυπύθμενες πυξίδες με κωνικά πώματα, ενώ προς τα τέλη του 9ου και τις αρχές του 8ου αι. π.Χ. το σημαντικότερο νέο σχήμα είναι η επίπεδη πυξίδα, η οποία αντικαθιστά τη σφαιρική. Το εικονιζόμενο αττικό αγγείο αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας πολυτελούς παραλλαγής της επίπεδης πυξίδας, με διακόσμηση ειδωλίων αλόγων στο πώμα. Παρόμοια αγγεία έχουν βρεθεί μόνο σε πλούσια κτερισμένες ανδρικές ταφές της περιόδου, γεγονός που επιτρέπει την υπόθεση ότι τα άλογα αποτελούσαν σύμβολα της προνομιούχου τάξης των ιππέων. Από το 750 π.Χ. οι επίπεδες πυξίδες αποκτούν σχεδόν μνημειακές διαστάσεις και γνωρίζουν ευρεία διάδοση, ενώ η πολυτελής παραλλαγή τους –που επιστέφεται από ομάδα αλόγων– δεν χρησιμοποιείται πλέον μόνο σε ανδρικές ταφές. Αυτό το εντυπωσιακό αγγείο κατασκευάστηκε σε ένα σημαντικό εργαστηρίο της Αττικής τα πρώτα χρόνια της ύστερης Γεωμετρικής περιόδου.