Αγγείο σε σχήμα ανακεκλιμένης γυναικείας μορφής, που στηρίζει το αριστερό χέρι σε μαξιλάρι και κρατά ρυτό (κερατόσχημο αγγείο πόσεως). Στην κορυφή της κεφαλής διαμορφώνεται στόμιο εν είδει πόλου. Πάνω στο λευκό επίχρισμα διατηρούνται έντονα ίχνη ερυθρού χρώματος. Το αγγείο είναι κατασκευασμένο σε μήτρα. Πλαστικά αγγεία είναι γνωστά και από πρωιμότερες περιόδους, η παραγωγή τους, όμως, γενικεύτηκε γύρω στο 700 π.Χ., όταν εισήχθη στο Αιγαίο από την Ανατολή η τεχνική της μήτρας. Από τα μέσα του 7ου έως τα τέλη του 6ου αι. π.Χ., ανάλογα σκεύη παράγονταν σε μεγάλες ποσότητες και χρησιμοποιούνταν ως αρωματοδοχεία. Ανθρωπόμορφα αλλά και ζωόμορφα αγγεία διαφόρων εργαστηρίων (κορινθιακού, λακωνικού, ροδιακού, βοιωτικού κ.ά.) εξάγονταν σε όλη τη Μεσόγειο και τις αποικίες της Μαύρης Θάλασσας. Εντοπίζονται κυρίως ως κτερίσματα σε τάφους ή ως αναθήματα σε ιερά, χωρίς πάντως να λείπουν και από οικιστικά σύνολα. Η Κόρινθος θεωρείται ένα από τα κυριότερα κέντρα παραγωγής, ενώ αξιοσημείωτη είναι και η συμβολή του ανατολικού Αιγαίου (με σημαντικά εργαστήρια στην Ρόδο, τη Σάμο, τη Μίλητο και την Έφεσο). Τα παραδείγματα του ανατολικoού Αιγαίου διαφέρουν από τα αντίστοιχα κορινθιακά επειδή κατασκευάζονταν με δύο μήτρες, μία για την πρόσθια όψη και μία για το πίσω τμήμα του αγγείου. Η κάθε μήτρα επιστρωνόταν με λεπτό στρώμα πηλού, το οποίο οι τεχνίτες αφαιρούσαν μόλις στέγνωνε· κατόπιν, συγκολλούσαν τα δύο τμήματα με ένα είδος πηλόκολλας, κάλυπταν την σύνδεση και τοποθετούσαν το στόμιο.