Το οίκημα χτίστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα για τον Χατζή Χαλίλ Εφέντη, τον καδή (ιεροδικαστή) της Αθήνας. Ήταν από τους πρώτους μουσουλμάνους θύματα του Πολέμου της Ελληνική Ανεξαρτησίας. Ο σουλτάνος διέταξε την εκτέλεσή του επειδή αρνήθηκε να συμφωνήσει στη σφαγή τριών χιλιάδων Αθηναίων. Όταν η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του Βασιλείου της Ελλάδας, η κατοικία πωλήθηκε σε διάφορους ιδιοκτήτες. Στο ισόγειο στεγάζονταν οι τραπεζαρίες, οι κρεβατοκάμαρες για τα κορίτσια και το δωμάτιο των υπηρετών. Η κουζίνα, η τουαλέτα, ο φούρνος και το κελάρι βρίσκονταν σε ξεχωριστά κτίρια γύρω από την αυλή. Ο τελευταίος όροφος με τα χαγιάτια (στεγασμένους εξώστες) προοριζόταν για την κύρια κρεβατοκάμαρα, τα υπνοδωμάτια των αγοριών και τον ξενώνα. Ένα εξωτερικό κλιμακοστάσιο συνέδεε τους δύο ορόφους. Όπως τα περισσότερα κτίρια σε αυτή την περιοχή των Αθηνών, η κατοικία στέκεται πάνω σε αρχαία ερείπια που είναι ορατά μπροστά από το σπίτι.