Κυκλαδικός Πολιτισμός ονομάζεται ο πολιτισμός που αναπτύχθηκε στα νησιά των Κυκλάδων, στο Αιγαίο Πέλαγος την Εποχή του Χαλκού, συγκεκριμένα από το 3200 έως το 2000 π.Χ., και έγινε γνωστός κυρίως από τα μαρμάρινα αγαλματάκια, τα ειδώλια που βρέθηκαν σε αφθονία στα νησιά αυτά. Οι Κυκλαδίτες ήταν ναυτικός λαός και διέσχιζαν με τα καράβια τους το Αιγαίο ανταλλάσσοντας προϊόντα και ιδέες. Η γεωργία, η κτηνοτροφία, το ψάρεμα και το κυνήγι αποτελούσαν τις καθημερινές ασχολίες των κατοίκων που ήταν μόνιμα εγκαταστημένοι σε μικρούς οικισμούς, αρχικά κοντά στις ακτές και αργότερα στις πλαγιές των λόφων. Στην καθημερινότητά τους χρησιμοποιούσαν αγγεία και σκεύη από πηλό, κατασκεύαζαν εργαλεία και όπλα από χαλκό, καθώς και άλλα αντικείμενα από άργυρο και μόλυβδο. Το μάρμαρο που υπήρχε σε όλα σχεδόν τα νησιά καθώς και άλλα υλικά, όπως ο οψιανός στη Μήλο και η σμύριδα στη Νάξο, ήταν επίσης πολύ σημαντικά για τη ζωή και την τέχνη των Κυκλαδιτών. Όλες οι πληροφορίες για την καθημερινή ζωή των αρχαίων Κυκλαδιτών, τα ταφικά τους έθιμα και τη θρησκεία τους βασίζονται αποκλειστικά στα αντικείμενα που έχουν ανακαλύψει και συνεχίζουν να ανακαλύπτουν οι αρχαιολόγοι στις ανασκαφές, μια και δεν υπάρχουν καθόλου γραπτά κείμενα από εκείνη την εποχή.