Ο ναός δωρικού ρυθμού αποτελεί σήμερα έναν από τους πιο καλά διατηρημένους ναούς της κλασικής Αθήνας και ήταν αφιερωμένος στον θεό Ήφαιστο, προστάτη των μεταλλουργών και αγγειοπλαστών, καθώς και στη θεά Αθηνά Εργάνη, προστάτιδα των τεχνών και των χειροτεχνών. Για χρόνια λανθασμένα αποκαλείτο Θησείο λόγω του γλυπτού διακόσμου των μετοπών όπου αναπαριστώνται οι άθλοι του Θησέα. Στην αρχαιότητα ο ναός ήταν σίγουρα Ηφαιστείο σύμφωνα με μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ορειχάλκινων αγαλμάτων του Ηφαίστου και της Αθηνάς στο εσωτερικό του ναού. Επιπρόσθετα, στον οπισθόδομο και το δυτικό αέτωμα του ναού σώζεται παράσταση Κενταυρομαχίας, ενώ στο ανατολικό η αποθέωση του Ηρακλή και η γέννηση της Αθηνάς. Κατασκευασμένος εξολοκλήρου από πεντελικό μάρμαρο ήταν στο μεγαλύτερο μέρος του επιζωγραφισμένος, όπως συνηθιζόταν σε όλους τους αρχαίους ελληνικούς ναούς και στα αγάλματα. Τον 5ο ή κατά άλλους, τον 7ο αι. μ.Χ ο ναός μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο, ενώ το 1204 οι Φράγκοι τον χρησιμοποίησαν ως καθολικό μονής. Κατά την Τουρκοκρατία ο ναός αποκαλείτο σκωπτικά από τους Αθηναίους “ο Ακαμάτης”, επειδή λειτουργούσε μόνο μία φορά τον χρόνο. Μετά το 1834 λειτούργησε και ως αρχαιολογικό μουσείο και στη συνέχεια ως χώρος φύλαξης αρχαιοτήτων της Αθήνας.