Η commedia del’ arte κυριαρχούσε στη Βενετία του 18ου αιώνα. Οι στερεότυποι χαρακτήρες της (ο Αρλεκίνος, η Κολομπίνα, ο Πιερότος) ήταν πολύ δημοφιλείς, αν και το κοινό γνώριζε, σχεδόν εξαρχής, τι θα έλεγαν στο έργο. Οι θεατρίνοι δημιουργούσαν μόνοι τους τα κοστούμια και τις μάσκες, ενώ μεγάλη σημασία είχε η κίνηση στη σκηνή. Στα χρόνια του Καζανόβα επήλθε μία επανάσταση, με το έργο του Κάρλο Γκολντόνι, ενός συγγραφέα που έδωσε στους ηθοποιούς πρωτότυπους διαλόγους και σκηνοθετικές οδηγίες. Για να ζήσει ο ίδιος, όμως, έπρεπε να παράγει συνέχεια καινούργια έργα, φτάνοντας το ρεκόρ των 16 σε μία σεζόν. Η δόξα έρεε άφθονη, αλλά το χρήμα όχι.