Άλλοτε ορμητικός κι άλλοτε διψασμένος, άλλοτε ειδυλλιακός κι άλλοτε βίαιος και οργισμένος, ο Μποκλουτζάς (το “βρώμικο ποτάμι” σύμφωνα με την τούρκικη ονομασία του) διέτρεχε την πόλη της Κομοτηνής έως τις αρχές της δεκαετίας του ‘70. Καταδικασμένος, πλέον, να ρέει κάτω από κεντρικούς δρόμους που ακολουθούν την κοίτη του, κουβαλά ακόμα, στο βλέμμα όσων τον αντίκρισαν, τις ξύλινες γέφυρες που έσφυζαν από ζωή κάθε φορά που υποδέχονταν τα βήματα των κατοίκων της Γκιουμουλτζίνας. Εκείνες τις γέφυρες που κάποτε πλημμύριζαν από φωνές εμπόρων, από θροΐσματα υφασμάτων, από χάδια αρωμάτων, από γεύσεις πλασμένες σε δίσκους αναμνήσεων.