Η δυναστεία των Τσόου είναι η πιο μακρόχρονη στην Κινέζικη ιστορία. Θεωρείται πως στην περίοδο αυτή κορυφώνεται η παραγωγή Χάλκινων αντικειμένων και η γραφή εξελίσσεται σε μια μορφή παρόμοια με αυτήν της σημερινής Κινέζικης γραφής. Κατά την περίοδο αυτή παρατηρείται η αντικατάσταση του ορείχαλκου από τον σίδηρο στην κατασκευή των όπλων , δημιουργία κρατικού μονοπωλίου και για τον σίδηρο και για το αλάτι, η δημιουργία ενός ισχυρού νομίσματος και γενικά άνθισε ο πολιτισμός. Δημοσιεύτηκαν οι πρώτοι κανόνες δικαίου, αναπτύχθηκε το Φενγκτζιάν ένα αποκεντροποιημένο σύστημα διακυβέρνησης και κατοχής τίτλων ευγενείας και το κράτος έφθασε σ’ ένα επίπεδο υψηλής οργανώσεως με κατασκευή έργων ύδρευσης και υδραυλικής μηχανικής. Επίσης αναπτύσσονται και δεοντολογίες, ήθη, και γενικά η φιλοσοφία. Υπήρξαν πολλές σχολές στην αρχαία Κίνα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τον Λάο Τσε, που ιδρύει τον Ταοϊσμό, τον Μο Τσε που ίδρυσε τον Μοχισμό, και τους Σαν Ιάνγκ και Χάν Φεϋ πουτον Νομικισμό. Τα έτη 551-478 π.Χ. εμφανίζεται στην Κίνα ο Κομφούκιος που κηρύσσει την επάνοδο στα πάτρια ήθη, κάτι που παραπέμπει στη θεωρία του Ησίοδου.