Στη διάρκεια του Μεσοπολέμου ο καπνός ήταν ένα από τα βασικά εξαγωγικά προϊόντα της Ελλάδας, όμως η άνοδός του σε αυτή τη σπουδαία θέση χρειάστηκε πολλές δεκαετίες. Αρχικά η καλλιέργεια του καπνού ήταν περιορισμένη σε τρεις ή τέσσερις περιοχές της τότε χώρας (ανάμεσα στις οποίες ήταν και το Αγρίνιο) και στόχευε στην κάλυψη εγχώριων αναγκών. Όλα άλλαξαν με τις ανατροπές της δεκαετίας 1912-1922 κατά την οποία η χώρα βρισκόταν σχεδόν μόνιμα σε εμπόλεμη κατάσταση, η οποία τελείωσε άδοξα με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Η απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Θράκης, καθώς και η άφιξη στην Ελλάδα 1,5 εκατομμυρίου προσφύγων δημιούργησε μία νέα δυναμική στο πεδίο της παραγωγής καπνού. Μερικές από τις νέες περιοχές που προστέθηκαν ήταν διάσημες για τα καπνά τους ενώ πολλοί πρόσφυγες ειδικεύονταν στην καλλιέργεια του καπνού.