Οι τυφλοί ήταν κοινό θέαμα στην αρχαία Αθήνα. Οι άνθρωποι μπορούσαν να χάσουν την όρασή τους λόγω θεϊκής ή ανθρώπινης εκδίκησης, όπως ο Εβένιος που τυφλώθηκε από τους συγχωριανούς του γιατί δεν φύλαγε καλά τα ιερά πρόβατα. Άλλοι τυφλώνονταν σε εργατικά ατυχήματα. Η δουλειά στα λατομεία, στα ορυχεία, στα σιδηρουργεία και στα ξυλουργεία ήταν πολύ επικίνδυνη από αυτή την άποψη. Οι πολεμιστές μπορούσαν να χάσουν τα μάτια τους στη μάχη, όπως συνέβη στον Πείσανδρο, τα μάτια του οποίου έπεσαν από τις κόγχες τους μπροστά στα πόδια του Μενελάου. Ο Αθηναίος Επίζηλος τυφλώθηκε πριν από τη μάχη στο Μαραθώνα λόγω οράματος που είδε. Υπήρχε, τέλος, η διατροφική τύφλωση. Ο πολιτικός Δημήτριος ο Φαληρέας έχασε το φως του προσωρινά και το ξαναβρήκε όταν οι ιερείς του έδωσαν κρέας από τη θυσία, πλούσια πηγή βιταμίνης Α.