Η Αθήνα και η θεά Αθηνά ήταν αδιαχώριστες. Η κόρη του Δία ήταν πάντοτε έτοιμη να βοηθήσει την πόλη της σε περίπτωση κινδύνου και ενδιαφερόταν ενεργά για την ευδαιμονία και ευτυχία των κατοίκων της. Η χαρά τους ήταν δική της, η θλίψη τους την άγγιζε βαθιά. Η Σκεπτόμενη Αθηνά είναι ένα διάσημο μαρμάρινο ανάγλυφο του 460 π.Χ. που κατορθώνει να συλλάβει αυτή την ιδιαίτερη σχέση. Η Αθηνά απεικονίζεται ως νεαρή γυναίκα που φοράει έναν πέπλο δεμένο στους ώμους και ασφαλισμένο στη μέση με ζώνη. Έχει σηκώσει το κράνος κορινθιακού τύπου και στηρίζεται στο δόρυ της, καθώς σκύβει πάνω από μία στήλη όπου ίσως αναγράφονταν τα ονόματα των Αθηναίων που είχαν σκοτωθεί στον πόλεμο.