Με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, τα μαθήματα στα περισσότερα σχολεία σταμάτησαν, κρίθηκε σκόπιμο για λόγους ασφαλείας γιατί ήταν εύκολος στόχος σε περίπτωση βομβαρδισμών. Από μαρτυρίες κατοίκων του οικισμού πληροφορούμαστε ότι η δασκάλα τους, κάθε φορά που ηχούσαν οι σειρήνες έτρεχε μαζί με τα παιδιά στα καταφύγια για να τα προστατεύσει, κάτι που εκείνα αντιμετώπιζαν ως παιχνίδι. Την περίοδο της κατοχής η λειτουργία του σχολείου διακόπηκε οριστικά και η δασκάλα φυγαδεύτηκε στην Αθήνα γιατί την κυνηγούσαν οι Ιταλοί. Ο αγώνας για επιβίωση είχε μόλις ξεκινήσει αλλάζοντας την καθημερινότητα των κατοίκων του οικισμού, αν και ήταν σε πλεονεκτικότερη θέση σε σχέση με την ακραία πείνα που βίωσαν όσοι διέμεναν στην Αθήνα.